نمایشگاه عکس خیابانی (روز بوشهر)

بامداد جنوب: برای هیچ کس کارت دعوت ارسال نشده بود. با ورود به نخلستان ها و دیدار با دستان پینه بسته پیرمرد باغبان و نگاه پرمهر کودکی آغاز شد. در کنار مرد خوش مشربی با لباس عربی قهوه ای مینوشی و راهی خیابان گمرک میشوی. به جمع عزاداران حسینی میپیوندی، در بافت قدیم شهر نفس میزنی و راه میروی و راهی ساحل میشوی. روی نیمکت همسایه دریا می نشینی و به موج ها دست میدهی. تماشای بازی کودکان در کنار دریا مثل پرواز مرغان دریایی زیباست. آرامشی در دلم لنگر انداخته است. قدم میزنم با غروب خورشید، غمی پژمرده در دلم موج میزند اما نگاه مرد جاشو مهربانم میکند. این دریا، مزه کوه نمک میدهد و لبخند رهگذران، شیرینی نخل های برافراشته عمارتی در این عکس جلب نظر میکند.

آری! این عکس است. نمایشگاه خیابانی عکس از دریا،بافت،طبیعت، عاشورا و ظرفیت های اقتصادی بوشهر تشکیل شده است. با قدم زدن در پیاده رو خیابان امام خمینی یا سنگی و دل سپردن به عکس ها، انگار تمام بوشهر را ورق زده اید. آری گالری این نمایشگاه پیاده رو است با مردمی که دغدغه های مختلف دارند. اول صبح کارمندان با چشم هایی که ردپای خواب در آن پیداست. با دیدن عکس ها روز خویش را آغاز میکنند. نگاه رهگذران به عکس ها ساعت به ساعت فرق میکند. ساعت ده اغلب رهگذران با تلفن همراه صحبت میکنند و چشمی هم به عکس ها دارند. وای چه شوری دارد که وقت تعطیلی مدارس و دانش آموزانی که دست در دست پدر و مادر خویش در کنار عکس ها عکس یادگاری میگیرند. فاصله تابلو ها از هم با نگاه و تامل رهگذران میزان است و چشم را نفس گیر و درگیر نمیکند. اما ساعت ذو بعد از ظهر، هیچ چیز دیگر نمیتواند باعث مکث رهگذران در برابر عکس ها شود. دلیل واضح و بین همه آنها مشترک است. وقت نهار است...خوبی نمایشگاه خیابانی همین است. جوان رهگذری را که فکر نمیکنی در تمام عمرش ده عکس دیده باشد به تابلو ها زل زده است و لذت را از طعم نگاهش میتوان خواند. خودم را به کنار میرسانم و از او میخواهم که نظرش را درباره نمایشگاه به ما بگوید:(( خیلی قشنگ است و اینکه تصاویری از تمام نقاط استان در آن به نمایش گذاشته شده. جای تشکر دارد.))

خانم دانشجویی گفت:(( با دیدن این عکس ها به این نتیجه رسیدم که واقعا برخی فقط به اسم عکاس نگاه میکنند و نظر میدهندزاما در این نمایشگاه اگرچه نام عکاس معروفی نیست و همه از آثار دانشجویان ناشناس است. تمام عکس ها حاوی پیام های زیبایی هستندو این قابل تقدیر است.))

پیرمرد شیک پوشی که به همراه فرزندش در حال عبور است هم با مهربانی میگوید:(( دست دانشجویان درد نکند واقعا قابل ستایش است. اینکه تمام بوشهر را در یک پیاده رو جمع کردند و خیلی ساده این نمایشگاه را برگذار کردند.))

حرف های یک هنرمند جوان هم شنیدنی و البته خواندنی بود. چون اکثریت مردم در حال رفت و آمد هستند، خیلی زود با نمایشگاهی که در کنار انها است، ارتباط برقرار میکنند و فرق این نمایشگاه خیابانی با نمایشگاه های در گالری این است که اینجا همه میبینند اما در گالری به سبب فاصله ای که ایجاد شده است افراد خاص و خیلی علاقه مند بازدید میکنند.

همه از این ابتکار که در پیاده رو یک خیابان به دور از تجمل یک نمایشگاه عکس دانشجویی برپا شده است خوشحالند. به گفته شهروندی دیگر:(( این نمایشگاه مانند یک دیدار غیر منتطره با یک دوست قدیمی برایم جذاب بود.))

فروغ خسروی، دانشجوی مهندسی شهرسازی که یکی از آثارش هم در نمایشگاه بود به ما میگوید:(( ما دانشجویان دانشگاه پیام نور بوشهر دوست داشتیم که نقشی در برنامه های روز بوشهر داشته باشیم و فکر کردیم با این کار میتوانیم خدمتی کوچک به شهر و دیارمان انجام دهیم.))

دانشجویی دیگر هم گفت:(( این نمایشگاه کار گروهی دانشجویان معماری،شهرسازی، ارتباط تصویری (گرافیک) و مرمت بناهای تاریخی دانشگاه پیام نور استان بوشهر است که سعی شده در آن ضمن معرفی بیشتر جاذبه های بوشهر، با نشان دادن مشکلات بافت قدیم گرهی از مشکلات را باز کنیم.))

در ادامه این گفت و گو ها فرصتی پیش آمد تا گپ و گفتی صمیمی با زوج جوان هنر و معماری این دانشگاه داشته باشیم. آزاده کریمی مدیر گروه هنر و معماری به همراه همسرش آقای نعمتی (تنها دکترای مرمت بناهای تاریخی در استان بوشهر) از زحمتکشان اصلی برگذاری این نمایشگاه بودند. هرچند که خانم کریمی با تاکید و اصرار می گفت: این نمایشگاه نتیجه تلاش و زحمات دانشجویان است و بی نهایت از آنها ممنون هستم.

حرف های آزاده کریمی را در ادامه میخوانید: (( ما تاکنون چندین دوره کلاس کارگاهی آموزش عکاسی با حضور استادان بزرگی همچون حسن غفاری، حسن فتاحیان و پیمان نعمتی، ویزه دانشجویان برگذار کردیم و به نحوی میتوان گفت این دانشجویان خروجی این کلاس ها هستند شاید باور نکنید قبل از برگذاری این کارگاه های آموزشی یک اردو شیراز گذاشتیم و در آن اردو، دو تا عکس خوب هم نداشتیم اما امروز همان دانشجویان با تلاش و کار علمی و عملی ، این نمایشگاه عکس خیابانی را برگذار میکنند. جالب است بدانید که در همین نمایشگاه خیلی از کارا پیش خرید شده و دانشگاه هم با پیش نهاد های کاری خوبی در همین حوزه روبرو شده است. من مشهدی هستم اما بافت بوشهر را به خاطر خاص بودنش دوست دارم بیشتر بخاطر آن دوست دارم که مردم خود استان هم قدر این نعمت و ظرفیت را بدانند. همان طور که اطلاع دارید دو عمارت "کمندی" و "زنده پی" از سوی میراث فرهنگی جهت راه اندازی دانشکده معماری به دانشگاه پیام نور سپرده است و همه پیشنهاد دادند که این نمایشگاه در بافت برگذار شود اما ما اصرار داشتیم که این نمایشگاه در خیابان و در معرض دید  عموم و عابران باشد تا همه با زخم های نشسته بر بدن بافت آشنا شوند. برای هیچ کس دعوت نامه نفرستادیم نه از مسئولی دعوت کردیم و نه تبلیغ راه انداختیم. فقط خواستیم به مردم بگوییم که در کنار گوششان نفس بافت قدیم به شماره افتاده است، البته ناگفته نماند که یکی از موضوعات نمایشگاه بافت قدیم بوشهر بود که سعی شد با بازپردازی این بافت، افکار عمومی و مسئولان را به سمتی ببریم که به فکر حفاظت از این هویت و شناسنامه شهرمان باشند.))

اسحاق جلالیان رئیس دانشگاه پیام نور بوشهر هم در گفت و گویی صمیمی و خودمانی در همینه ضمینه گفت:(( چقدر خوب است که با کمک دانشجویان این نمایشگاه راه اندازی شده است تا از همین الان با روند سخت برپایی چنین کاری آشنا شوند و بی شک این تجربه در آینده به کمکشان خواهد آمد. امیدواریم با چنین کارهایی و برگذاری نمایشگاه ها در معرض دید عموم ، وضعیت هنری ارتقا یابد و هنرمند با نظر به اینکه آثارش را همه میبینند با تعهد و تخصص بیشتری به خلق اثر بپردازد.))

از میان گندم زار ها عبور میکنم، زیر سایه نخلی می نشینم و غروب کوه را از خیابان سنگی به تماشا مینشینم. در اینجا بوشهر را در یک پیاده رو قدم میزنی با دیدن اثری که از صبح تا عصر با تو حرف میزنند.

با تشکر از روزنامه بامداد جنوب

منتظر باشید دوباره برمیگردیم ...